HAPPY EASTER - KALI ANASTASI

Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες,

Έφτασε και φέτος η Λαμπρή και ευτυχώς εορτάζεται χώρια από την Πρωτομαγιά (όχι τίποτε γιατί πέρσυ χάσαμε την επιπλέον αργία).

Η φετεινή Μεγάλη Εβδομάδα ήταν πραγματικά των Παθών διότι με βρήκε να εργάζομαι σκληρά σε μια εμπορική επιχείρηση και όπως καταλαβαίνετε το ωράριο εκεί είναι βάρβαρο.

Η «εργασιοθεραπεία» εν τέλει είναι τρόπος να ξεπερνάς τα προβλήματά σου είτε ψυχολογικά είτε οικονομικά. Εργασία και χαρά λοιπόν.

Από συναισθηματικής πλευράς τα πάντα ρεί. Δόξα την Ίσιδα δεν ισχύει σε μένα το ρητό ότι βρέξει ας κατεβάσει κι έτσι γλυτώνω τις κακοτοπιές !!! Χίλιες φορές μόνη, παρά με κανένα μαλάκα στο κεφάλι μου. Η υπόθεση master_2_1 βρίσκεται πάντα σε εξέλιξη και είναι μια μόνιμη εκκρεμότητα η οποία ελπίζω και επιθυμώ να λάβει αίσιο τέλος. Εν καιρώ λοιπόν και με υπομονή και σύνεση.

Αβγά δεν πρόλαβα να βάψω φέτος, όχι πως έβαψα πέρσι, αλλά το χα καημό να το κάνω. Την Μ. Πέμπτη εργαζόμουν δια τον επιούσιον από τις 8.30 ως τις 2.30 και από τις 5.00 ως τις 9.00. Η δε κοράκλα μου λείπει στο χωριό διακοπές για το Πάσχα με τον μπαμπά της και το σόι του (φέτος ζυγό έτος την έχει εκείνος) οπότε μόνο με τους γονείς μου θα τα τσουγκρίσω (κι αυτό κατάντησε μονότονο γιατι τα «τσουγκρίζουμε» κάθε μέρα).

Στη δουλειά τα ψιλοβρήκα μπαστούνια, διότι συνηθισμένη από το Δημόσιο και Ευρύτερο Δημόσιο στην καθησιά και στο δε βαριέσαι αδερφέ, τώρα πρέπει να είμαι έσω έτοιμη να αντιμετωπίσω περίεργους και μη πελάτες και περίεργες και μη παραγγελίες και περίεργα και μη τεχνικά προβλήματα. Δόξα το θεό ο Boss είναι πολύ καλός και σαν εργοδότης και σαν άνθρωπος οπότε έχω τη στήριξή του.

Στο μαγαζί έχω δύο συναδέλφους. Τον J. και το S. Ο δεύτερος είναι στο τεχνικό τμήμα τον οποίο παρακολουθώ (με ενδιαφέρον) και με τον πρώτο ασχολούμαστε με την αποθήκη, τις παραγγελίες και τις πωλήσεις. Ταυτόχρονα μαθαίνω πως να πουλάω ολοκληρωμένα συστήματα και πως να κανονίζω τις πληρωμές μέσω τράπεζας και άλλα τετοια θέματα. Ο J. τραγουδάει όλη μέρα, κάνει μιμήσεις πολιτικών και καμάκι στις κοπέλες που εργάζονται στους προμηθευτές μας, οπότε δεν υπάρχει μονοτονία.

Και φυσικά δεν αφήνω να μου ξεφύγει η ευκαιρία να ασχοληθώ με το Ιντερνετ και την κατασκευή ιστοσελίδων όπως πάντα, το μεράκι μου. Ετοιμάζω ένα e-shop για το μαγαζί, το οποίο δεν ξέρω πόσο καιρό θα πάρει για να αποκτήσει μια σωστή εμφάνιση.

Χάρη στη mitsi_happy απέκτησα κι άλλο ένα hobby το οποίο μου αποφέρει κέρδος. Όποιος ενδιαφέρεται ας επικοινωνήσει μαζί της. Να σαι καλά Μιτσούκο μας και σου εύχομαι και στο 21% και σύντομα αν δεν το χεις ήδη περάσει!

Μπαίνω ακόμα με Dial up στο Ίντερνετ και νομίζω πως έκανα χαζομάρα και βιάστηκα να ζητήσω επανασύνδεση με την Tellas, διότι η Forthnet (καλά έλεγε εχθές ο Pοnentis) έβγαλε ADSL με 19-20 ευρώ το μήνα. Το εξακρίβωσα και δεν είναι με ογκοχρεώση. Διαφορά κάπου 80 ευρώ το χρόνο δεν είναι λίγα.. Φτου.. Δεν πειράζει. Θα πάω μια φορά λιγότερη στο κομμωτήριο και έχω πατσίσει !!!

Μέσα στο Μάιο με το καλό ορκίζομαι και παίρνω και το δεύτερο μου δίπλωμα. Να δω τελικά πού θα μου χρειαστεί ! γιατί φαγώθηκαν όλοι, καθηγητές, γονείς και φίλοι να μη τα παρατήσω και δεν παραδώσω την πτυχιακή μου και πως θα μου είναι χρήσιμο. Ότι έμαθα στο κολλέγιο πριν 15 χρόνια ήταν πολύ πιο χρήσιμα από αυτά που έμαθα στο ΤΕΙ από ότι κατάλαβα. Απλά εδώ έκανα UPDATE σε πιο θεωρητικά κομμάτια του Management.

Με τα πολιτικά κάνω μια μικρή διακοπή και δεν ασχολούμαι και πολύ. Στη Νομαρχ.Επιτρ. του κόμματος, ο καθένας κάνει ότι του κατέβει τελικά. Ενώ τους βρήκα φτηνό hosting και διάφορα άλλα που μου ζήτησαν, ενώ τους σχεδιάσαμε ένα φανταστικό template για το site, κατέφυγαν τελικά σε OTENET και τυποποιημένες λύσεις. Ας πρόσεχαν. Όσο για τους εθελοντές διαδικτύου.. τα παιδιά προσφέρθηκαν και με το παραπάνω όμως η γραμματείς και φαρισαίοι αποφάσισαν να κάνουν τη δουλειά μόνοι τους. Εμείς προθυμοποιηθήκαμε. Ας μας αναζητήσουν όποτε το θελήσουν. Θα μας βρούν. Δεν μας πτωεί τίποτε.

Φέτος το Πάσχα μου έκρυβε μια μεγάλη έκπλήξη. Ξαναβρήκα το φιλαράκι μου το Duke τον μεγάλο billardαδώρο online. Ζήτω τα μεγαλα hackerakia !!!! (ICQ 1997 - Paltalk 2006). Δάκη σε περιμενω πως και πως από κοντά να τα πούμε κι ελπίζω να είσαι στην ορκωμοσία μου να με καμαρώσεις.

Ευχαριστώ τα παιδιά του Paltalk για τις θερμές τους ευχές και τους εύχομαι να περάσουν ΤΕΛΕΙΑ. Jullis, angelikka κλπ κλπ (και ειδικά στον Syzhtisimos_) σε PM και τους φίλους μου ALO!! MIIIIITSUS MELBOURNE AUSTRALIA με τα ωραία μυνήματά σου στο κινητό (φέτος παρέλειψε να ασχοληθεί με τον αρχαιοελληνισμό μάλλον κάνει παρέα με παπάδες), τον μεγαλοκαρχαρία δικηγόρο και συμπολίτη μου Giagko.G. με την όμορφη ομαδούλα στο Pathfinder, τον PetGK που μου έχει μπλοκάρει το ένα από τα 15.000 email account μου με τα όμορφα κωμικά αρχειάκια, τον Δρ. Kefalos για τις πάντα χρήσιμες (καθώς και άχρηστες) συμβουλές του, το ippo-keimeno για τα γιατροσόφια του, τον Pan Exton που στάθηκε στο ύψος του και δεν μου έκανε καμάκι, τον Savvas Savvas τα τραγούδια του και το πουλί του !! (να μου φιλήσεις τη γυναικάρα σου), Alexis, TsGrece & Rina (ζήτω η νεολαία !!!), τους Merarxho, Alaniarh, Sissy & Dalkadiara (και αντιστρόφως η σειρά), Apollona, Remali και Kariptru φιλάκια από τη zoumboulia, Alitis2, Alexander42, Filalithis (O GATOSSSSSSSSSS), macedonas, charakis, manitaris, megale, Gentleman, Silence, Scorpio & Shalomy και σε όλους όσους ξέχασα από τη λίστα μου.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ

Στον ΑΡΠΥ (Rhode Island) το ΛΑΚΗ (Melbourne) POWER, Yiannis (Ohio), George (Brasil) φιλιά στα εγγονάκια, Armenistria (Germany) Καλές δουλειές, Dalikeris (Που κρύβεσαι μπρε? καλά που τηλεφωνείς που και που), Ioanna_2 (Dutch-land) φιλιά στον Dick.

και φυσικά με πολύ ζεστά και ρουφηχτά φιλιά στο

MASTERAKOOOOOOOOOOOOOOOO μου

Καλή Ανάσταση σε όλους !!!!!



Παραθέτω παρακάτω ένα κείμενο για το ΠΑΣΧΑ που παρουσιάζει Πολιτισμικό Ενδιαφέρον.


«Σήμερα είναι Λαμπρή...». Τη νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο συμβολίζει το Πάσχα

Πάσχα Ανάσταση, Λαμπρή... Οποια ονομασία και αν δώσει κάποιος στην κορυφαία γιορτή του χριστιανικού κόσμου, ο συμβολισμός της είναι πάντα ο ίδιος: η νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο. Αυτό συμβολίζει το Πάσχα, ενσωματώνοντας στο νόημα και την τελετουργία του πολλά στοιχεία από αρχαίες λατρείες, που τελούνταν αυτή την εποχή του έτους μέσα στην αναγεννημένη φύση.

Η Σταύρωση εγκυμονεί την Ανάσταση, το πένθος - τη χαρά... Ο συμβολισμός του θείου δράματος βασίζεται στο αρχετυπικό σχήμα μιας αντίφασης. «Ο θεός πεθαίνει, ενώ ο κόσμος ξαναγεννιέται, κηδεύεται μέσα στην οργιαστική ανθοφορία της φύσης, θάβεται κάτω από σωρούς λουλουδιών» σημειώνει η λαογράφος Μιράντα Τερζοπούλου. «Θάνατος γονιμοποιός. Οι θιασώτες του, αβέβαιοι πάντα, προσπαθούν με μαγικές ενέργειες να επηρεάσουν τις ανεξιχνίαστες βουλές των καταχθόνιων πνευμάτων, τους υποβάλλουν τις φανερές και αφανέρωτες επιθυμίες τους. Η ενιαύσια αναβλάστηση, ξέσπασμα της παγκόσμιας ζωτικότητας, απαντά ωστόσο σταθερά, ανανεώνοντας κάθε άνοιξη μια υπόσχεση αιωνιότητας».

Έθιμα με μακραίωνη προέλευση

Αν και το Πάσχα είναι ταυτισμένο με τη χριστιανική παράδοση, οι ρίζες των εθίμων που τελούνται αυτή την περίοδο έχουν μακρινή προέλευση: Από τις αρχέγονες τελετουργίες που αποτυπώθηκαν στις μυθολογίες όλων των λαών και οι οποίες βασίζονται στην έννοια της «Ανάστασης», ως απόπειρας ερμηνείας των επαναλαμβανόμενων κύκλων της φύσης και της ζωής. Με τις σχετικές τελετουργίες ο άνθρωπος γιόρταζε την «αναγέννηση» της γης την άνοιξη και υμνούσε το φως του ήλιου, ενώ εκφραζόταν η ανάγκη για καλυτέρευση της ζωής του. Σαφής αναφορά στην αρχέγονη αυτή λειτουργία αποτελεί η ελληνική λέξη Λαμπρή (με αρχαιοελληνικές ρίζες), η οποία εκφράζει πολύ περισσότερα από τη λέξη Πάσχα, η οποία προέρχεται από το εβραϊκό «Πεσάχ» (διάβαση). Το πανδαιμόνιο που επικρατεί, μόλις ο παπάς εκφωνεί το «Χριστός Ανέστη», με τους κρότους, εξηγείται από την επιθυμία να εκδιωχθούν τα δαιμονικά - στοιχείο ειδωλολατρικό και χριστιανικό. Αντίστοιχα οι αρχαίοι Ελληνες χτυπούσαν χάλκινα σκεύη, ενώ σε όλους τους λαούς συναντάται ανάλογη τελετουργία. Πρόκειται για ξόρκι στα δαιμόνια που ξέμειναν από το χειμώνα, αλλά και σε αυτά της άνοιξης που επιβουλεύονται τη σοδειά και την υγεία των ανθρώπων. Οπως αναφέρεται στο βιβλίο του σπουδαίου λαογράφου Γεωργίου Α. Μέγα «Ελληνικές Γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας» (1956), στη Χίο «όλοι χτυπούν τα στασίδια και γίνεται ένα νταβαντούρι, ένα κακό!..». Επίσης όταν ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη», η ατμόσφαιρα δονείται από τις τυμπανοκρουσίες, τους πυροβολισμούς, το θόρυβο των κροτίδων και των πυροτεχνημάτων. Ορισμένες φορές στόχος των κροτίδων είναι ο ίδιος ο παπάς! Σύμφωνα με μια είδηση από την Κορώνη «άλλοτε έβλεπε τη μαύρη του τη συμφορά ο παπάς στην Ανάσταση». Το πανδαιμόνιο αυτό συνεχίζεται και στους δρόμους, όπου πολλοί σπάζουν πήλινα αγγεία. Οπως λέγουν στη Ζάκυνθο, το κάνουν «για τη χάρη του Χριστού και την πομπή των Οβραίων», η πράξη αυτή ωστόσο αποσκοπεί σε κάτι σοβαρότερο, στην εκφόβιση των δαιμόνων που αντιμάχονται την Ανάσταση του Σωτήρα...

Κόκκινα αυγά... από Αίγυπτο και Κίνα

Το δεύτερο στοιχείο της Ανάστασης είναι το φως, που μοιράζεται από τον παπά και από τον έναν στον άλλον. Παλιότερα πρόσεχαν από ποιον το έπαιρναν, ώστε να συνοδευτεί από ευτυχία, ενώ οι ανύπαντρες έπαιρναν το φως από άνδρα για να παντρευτούν μέσα στο χρόνο. Το σούβλισμα του πατροπαράδοτου αρνιού και το βάψιμο των κόκκινων αυγών είναι από τα πλέον διαδεδομένα έθιμα. Τα αυγά, το πιο χαρακτηριστικό πρωτόγονο σύμβολο που επιβιώνει μέχρι σήμερα, βάφονται συνήθως κόκκινα (τη Μεγ. Πέμπτη), χρώμα παγανιστικό και ξορκιστικό. Οπως αναφέρει ο Γ. Α. Μέγας «χρωματιστά, κυρίως κόκκινα, αυγά μνημονεύονται στην Κίνα, για γιορταστικούς σκοπούς, ήδη τον 5ο αι. και στην Αίγυπτο τον 10ο αι. Τον 17ο αι. τα βρίσκουμε στους Χριστιανούς και τους Μωαμεθανούς, π.χ. στη Μεσοποταμία και τη Συρία, έπειτα στην Περσία και τη Χερσόνησο του Αίμου. Ετσι μερικοί υποθέτουν ότι τα κόκκινα αυγά του Πάσχα διαδόθηκαν, με κάποιο αρχαίο έθιμο των Καλανδών, σε όλη την Ευρώπη και την Ασία, έως την Κίνα και συνδέθηκαν με ντόπια έθιμα του κάθε λαού, αρχική κοιτίδα τους θεωρείται η Αίγυπτος. Κατά τον Fehrle είναι επίσης πιθανό, ότι το βάψιμο των αυγών για λατρευτικούς σκοπούς παρουσιάστηκε αυτοτελώς σε διάφορες περιοχές του κόσμου, όχι σε μία». Στα χωριά της Μακεδονίας τα αυγά βάφονται με κόκκινο ξύλο, την «μπακάμη». Παλιά το πρώτο αυγό το παράχωναν στα αμπέλια, άλλο αυγό τοποθετούνταν στο εικονοστάσι, ενώ τη βαφή που έμενε την παράχωναν στο χώμα, σαφή αναφορά σε πρωτόγονες δοξασίες. Σε κάποια χωριά της Μακεδονίας, όπως οι Ελευθερές, με την μπογιά σημάδευαν το κεφάλι και την πλάτη των μικρών αρνιών, ενώ στη Μαργαρίτα Εδεσσας πίστευαν ότι αν μια χρονιά δε ρίξουν κόκκινα αυγά στο βράχο η σοδειά τους θα καταστραφεί. Από την Ανατολική Θράκη προέρχεται το έθιμο, που συναντάμε στο Αμύνταιο, με τα αγιασμένα αυγά να τοποθετούνται δίπλα στο εικόνισμα. Ενα από αυτά μένει όλο το χρόνο κοντά στην εικόνα, ενώ όταν έχει καταιγίδα η μητέρα το βγάζει στο μπαλκόνι με την πυροστιά και προσεύχεται για να απομακρυνθούν ο κεραυνός, το χαλάζι, οι πλημμύρες. Τα υπόλοιπα αγιασμένα αυγά θάβονται μετά τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής στα αμπέλια και στα χωράφια για να δώσουν καλή σοδειά.Εντονο συμβολισμό έχουν επίσης τα «λαζαράκια» (κουλούρια σε σχήμα σαβανωμένου ανθρώπου), τα «λαζαρικά» που τραγουδούσαν τα παιδιά κρατώντας ένα «λάζαρο», αλλά και τα «βαγιοχτυπήματα» (των Βαΐων) - ελαφρά χτυπήματα με βαγιόκλαδα στις νέες νύφες, για τη δύναμη της γονιμότητας. Τα λουλούδια παίζουν συμβολικό ρόλο και στο στολισμό του επιτάφιου, έθιμο που ανάγεται στην αρχαιότητα και στο νεκρικό στολισμό. Η δε περιφορά του ανθοστόλιστου επιτάφιου και η γενικότερη τελετουργική μυσταγωγία παραπέμπουν σε ανάλογες αρχαίες τελετές και οι εθιμικές συγγένειες με τις αρχαίες παραδόσεις είναι ακόμη πιο ευδιάκριτες σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όπου οι νοικοκυρές βγάζουν στις πόρτες τη Μεγάλη Παρασκευή φρεσκοφυτεμένα σιτηρά και όσπρια, έθιμο που έχει σαφή αναφορά στους περίφημους κήπους του Αδωνη.

Θρήνος και γλέντι

Μέσα στις τελετουργίες του Πάσχα, με το έντονο νεκρολατρικό περιεχόμενο, το θρηνητικό χαρακτήρα, αλλά και την αναστάσιμη ελπίδα, ξεχωριστή θέση έχουν τα μοιρολόγια, όπως το συγκλονιστικό «Μοιρολόι της Παναγίας», ένας ανθρωποκεντρικός αφηγηματικός θρήνος. Με «ανώτερο λυρισμό και γνήσιο πάθος» τα μοιρολόγια μιλούν για το θάνατο αγαπημένων προσώπων και θρηνούν την απώλεια, ενώ σύμφωνα με το μελετητή του δημοτικού μας τραγουδιού Φοριέλ αποτελούν «το πλουσιότερο τμήμα μέσα στη νεοελληνική δημοτική ποίηση».Συμβολικά χρησιμοποιούνταν και το ψωμί, με τη μορφή της Λαμπροκουλούρας και του Λαμπρόψωμου, τα οποία, όταν μάλιστα ευλογούνται, είναι «μαγικά» και φέρνουν δύναμη στο σπίτι. Συμβολικά και με παγανιστικές καταβολές ήταν και τα διάφορα σχήματα που έφτιαχναν πάνω τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των αρχέγονων δεισιδαιμονιών που επιβίωσαν στα χριστιανικά έθιμα ήταν η κουλούρα της Μεγάλης Πέμπτης, η οποία φυλαγόταν στο εικονοστάσι μέχρι την Πρωτομαγιά, οπότε και την έτρωγαν, για να προστατεύονται τα μέλη της οικογένειας από τα μάγια. Επίσης τη Μεγάλη Πέμπτη κρεμάγανε στο παράθυρο ένα κόκκινο πανί, που συμβολίζει το αίμα του Χριστού. Οσο το πανί ήταν κρεμασμένο στο παράθυρο οι γυναίκες δεν έπλεναν ούτε άπλωναν ρούχα γιατί το θεωρούσαν κακό σημάδι.

Η Λαμπρή γιορταζόταν παλιά και μέσω χορών και αγωνισμάτων. Τα λαϊκά αγωνίσματα πραγματοποιούνταν στο ύπαιθρο από όλο το χωριό. Περιλάμβαναν: ιππασία, με τα άλογα να καβαλικεύονται χωρίς σέλα (σε ορισμένα μέρη το «τέρμα» είναι το καφενείο όπου ο νικητής έχει δικαίωμα να μπει με το άλογό του), τρέξιμο, με έπαθλο ένα ολόκληρο αρνί (στην Αράχοβα έτρεχαν και οι γέροι), πήδημα με φόρα ή χωρίς, άλμα εις ύψος, πάλεμα, ρίψη πέτρας, άρση βαρών, διελκυστίνδα, αλλά και κούνια για τις γυναίκες (προέρχεται από την αρχαία αιώρα).«Χριστός Ανέ - Χριστός Ανέστη μάτια μου/ Χριστός Ανέστη μάτια μου κι έλα να φιληθούμε/, έτσ' είναι μάτια μου, έτσ' είναι κι έλα να φιληθούμε/ πάρε και κλη - πάρε και κλήμα τ' αμπελιού/ πάρε και κλήμα τ' αμπελιού κι έλ' να στεφανωθούμε/. Εβγα να με δεις που ήρθα/ τ' άστρι μ' έφερε τη νύχτα. Ομορφη που 'ναι η Λαμπρή απ' όλες τσι σκολάδες,/ που βγάζουν την Ανάσταση μ' ολόχρυσες λαμπάδες./ Βιόλα μου και κατιφέ μου/ δε σ' αλησμονώ ποτέ μου...» (τραγούδι από το Μελί Ερυθραίας της Μικράς Ασίας).

Μέρα γιορτινή η Κυριακή του Πάσχα, γιορτάζεται με τραγούδια και χορούς, που ωστόσο σήμερα έχουν χάσει μεγάλο μέρος της τελετουργικής σημασίας τους, και από συλλογική εκδήλωση της κοινότητας εντάσσονται συνήθως στο στενότερο πλαίσιο του οικογενειακού γλεντιού.

Παλιότερα, βέβαια, η κοινότητα χόρευε μπροστά στην εκκλησία και συνοδευόταν από τραγούδια προσαρμοσμένα στην ιερότητα της στιγμής. Τουλάχιστον τα περισσότερα, γιατί ο λαός έβρισκε τρόπους να εκφράζει τα πραγματικά του αισθήματα ξεγελώντας το, κατά τα άλλα, άγρυπνο βλέμμα της κοινωνικής συμβατικότητας και της εκκλησιαστικής ηθικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παρακάτω τετράστιχο ενός τέτοιου θρησκευτικού τραγουδιού: «Σήμερα είναι Λαμπρή/ Χριστέ κι αληθινέ μου κι έλα να φιληθούμε/ για την αγάπη του Χριστού/ μα το Χριστό ανέστη, δε μας παρεξηγούνε». Τα βήματα ήταν αργά, οι χορευτές φορούσαν τοπικές ενδυμασίες και η δομή του χορού ήταν ιεραρχική, με τον παπά συνήθως να συμμετέχει πρώτος.

Πηγή: Internet J