Είμαι Μοραΐτης εγώ

Είμαι Μοραΐτης εγώ

Αφού τελειώσαμε το παιχνίδι με το ξυλίκι, είπαμε να πάμε προς το κέντρο της γειτονιάς, που τότε ήταν η Πλατεία Βεϊκου.
Ήμαστε μια παρέα φίλοι, οι περισσότεροι παιδάκια της έκτης δημοτικού, όταν πλησιάσαμε μια παρέα από μεγάλους άνδρες που μάλλον δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους.
Φώναζαν και χειρονομούσαν.
Ξαφνικά ένας από αυτούς, ο ποιο χοντρός και ο ποιο σωματώδης τους γύρισε την πλάτη, και φεύγοντας γύρισε το κεφάλι και τον ακούσαμε να λέει, <Είμαι Μοραΐτης εγώ, μη το ξεχνάτε αυτό >
Κοιταχτήκαμε με έκπληξη μεταξύ μας γιατί δεν μπορούσαμε με το πρώτο να καταλάβουμε τι εννοούσε ο κύριος αυτός με τα απειλητικά αυτά λόγια, < Είμαι μοραΐτης εγώ, μη το ξεχνάτε αυτό.>
Ο Σπύρος που ήταν ο πρώτος μαθητής της τάξης άνοιξε το στόμα του και είπε. Μπορεί μεν ο Μοριάς να συνέβαλε τα μέγιστα στην επανάσταση του 1821 αλλά ο κύριος που τα εξεστόμισε αυτά δεν ήταν εκεί. Εκείνοι που είχαν το δικαίωμα να τα πούνε, είμαι σίγουρος, είπε ο Σπύρος, ότι δεν θα τα λέγανε, αυτός όμως προτίμησε να δείξει πόσο τιποτένιος είναι.
Και βέβαια είπε ο Γιώργος! Μήπως και οι Σουλιώτες δεν ήσαν ήρωες; Ο Μάρκος Μπότσαρης ο Ρήγας ο Φεραίος από τη Θεσσαλία ο Αθανάσιος Διάκος από την Αλαμάνα, Οι Κρητικοί με το Αρκάδι, η Μπουμπουλίνα από τις Σπέτσες Οι Υδραίοι και ο Μιαούλης Ο Καραϊσκάκης από την Ερέτρια. Ο Παπανικολής ο Παπαφλέσσας και τρέχα γύρευε…..Αλλά και οι Σπαρτιάτες ρε, τον διέκοψα εγώ, με το Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, λίγο το έχεις αυτό;
Οι Αθηναίοι με τους Πλαταιείς στον Μαραθώνα με τον Μιλτιάδη, η ναυμαχία στη Σαλαμίνα με τα ξύλινα τείχη του Θεμιστοκλή.
Αλλά και ο μέγας Αλέξανδρος ο Περικλής και οι φιλόσοφοι, ο Όμηρος και ο Πλάτων, δεν δόξασαν και αυτοί την Ελλάδα;
Επομένως είπε και ο Γιάννης ο κύριος αυτός από το Μοριά δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να αμαυρώσει το όνομα του Μοριά στη προσπάθεια του αυτή να δείξει ότι κάποιος είναι……

Μεγαλώσαμε! Τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα, πράγμα που το ανακαλύπτουμε μόλις γεράσουμε.
Τώρα συνταξιούχοι πλέον, εμείς όλοι οι παλιοί φίλοι χαθήκαμε.
Τώρα έχω καινούριους φίλους από τα πέρατα όλης της Ελλάδος και όλου του κόσμου. Οι υπολογιστές και ο τρόπος που κατεργάζεται η πληροφορική έχουν κάνει τον κόσμο πολύ μικρό από τότε που γεννήθηκα. Έχω τη δυνατότητα να γνωρίζω κάθε καρυδιάς καρύδι.
Συναντιόμαστε μια φορά την εβδομάδα στο ζαχαροπλαστείο του σταθμού μερικοί εξ’ ημών για να τα πούμε να πιούμε το καφεδάκι μας και γενικά να θυμηθούμε τα παλιά.
Ξαφνικά κάπου από το πουθενά να σου και ο Μοραΐτης. Σαν το φάντη μπαστούνι, έκανε την εμφάνιση του, μόνο που δεν ήταν ακριβώς αυτός ο ίδιος.
Ήταν κάποιος άλλος ακριβώς ίδιος σαν τον Μοραΐτη αλλά από τη Ταρσό της Κιλικίας ή ονομαστικά από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, τη καταγωγή των Ιώνων.
Κάποιος ανέφερε τη συννεφιασμένη Κυριακή του Τσιτσάνη που άφησε εποχή.
Ο καινούριος Μοραΐτης, σαν και αυτόν από τα παλιά, ήθελε σώνει και καλά να κάνει τον Τσιτσάνη δικό του άνθρωπο για τους γνωστούς ευνόητους λόγους που αναφέραμε προηγουμένως. Τέτοια μούτρα και τέτοιοι άνθρωποι δεν θα πάψουν να υπάρχουν στην ιστορία της Ελλάδος, αλλά είναι και οι μοναδικοί μαζί με τους Κωνσταντινουπολίτες που δεν θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες.
Αυτοί οι άνθρωποι, ευτυχώς μερικοί από αυτούς, όχι μόνο θεωρούν τη λέξη Έλλην, ύβρη αλλά είναι οι μόνοι που μίσησαν την Ελλάδα, κατέστρεψαν την Ελλάδα και καταδίωξαν τον ελληνισμό
Αρέσκονται να διατυμπανίζουν ότι είναι οι σωτήρες του Ελληνισμού…. Πάρε τον και στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου…….

Άντε και του χρόνου, Έλληνες και μη, απανταχού της γης να είστε καλά να τα ξαναπούμε. Δάμων